O adeus dun mítico:2ª parte
Morreu onte,de xeito rápido,sen sofremento e da mellor maneira que podía facelo;nos brazos da persoa que máis o coidou:a minha nai.Golfo foi un gran can,dos que te facía unha festa cando chegabas a casa,sempre alegre e carinhoso.Nos parques demostraba o seu carácter e rebeldía,lembro un día que achantou a un boxer.Foi un can libre que viviu sen correas.As poucas veces que lla ponhíamos tiraba dela ata o tope,acostumado q estaba d ir ao seu aire,pero mirando cara atrás,comprobando que vinhas.Tentou desfrutar da vida todo o que puido e estou seguro que en Cangas as cadelas do barrio Outeiro d Balea saben do que falo.Lembro tamén desta época cando se rebozaba nas algas e na merda que o mar traía.Cómo apestaba o cabrón e que mal lle sentaba que o banháramos!!.Q GRANDE!!E cando se emborrachou na casa da Ronda de Don Bosco, con ron con limón creo recordar.Q mítico!!
Eu non creo iso de que o can sexa o mellor amigo do home,pero dende logo Golfo sí que era un amigo porque como tal se comportou:fidelidade,companha,afecto,xogo,agradecemento...amor,en definitiva.De can pero amor ao fin e ao cabo,que é o que conta.Golfo,non creo no ceo nen no inferno,nen reencarnación nen hostias desas pero se estou trabucado e existe agardo que esteas no inferno cepillándote a palleiras cachondas,comendo chocolate a saco e ladrándolle a todo aquel que te queira molestar,na companha dos teus colegas palleiros.Sempre te lembrarei. GOLFO GUENAGA(Maio 1995-29 Novembro 2009)
Entradas
