A FÁBULA DE GALEGO E CATELÁN

"a fábula de galego e castelán"
Galego e Castelán son dous rapaces (poden ser rapazas, por iso de ser politicamente correctos) que vivían cada un na súa casa, Galiza e Castela, un bo día Castelán decide ir Galiza e pegarlle a Galego, deixándoo en coma e ao borde da morte. Mentres Galego estaba no hospital, Castelán decidiu facerse dono de Galiza, Galego corría risco de desaparecer debido ás feridas pero a súa fortaleza fixo que mantivese un fío de vida durante uns cantos anos. Máis tarde Galego esperta do coma pero está moi débil, as secuelas da paliza aínda se notan e non é o mesmo que antes. Entón decide comezar a rehabilitación, precisa moita axuda para poder chegar a ser o que era antes de caer en coma, mentres tanto Castelán asústase porque Galego vai querer volver a casa e el non entende o que é compartir territorio. Cando Galego comeza a recuperarse, Castelán, por medo, consegue que o hospital non rehabilite a Galego como tería que facerse, prolongando a súa recuperación, todo isto faino conseguindo facer crer que non é pola súa culpa, faino por medio doutras persoas. Isto impide que Galego se defenda lexitimamente de Castelán en igualdade de condicións. Cando Galego comeza a dar sinais de recuperación serias, Castelán asústase e no momento en que Galego lle vai devolver a Castelán todos os anos que pasou en coma, este aclara que xa que se recuperou poden vivir os dous en paz, Galego na súa casa e Castelán na dos dous, con suposta igualdade entre eles. A conclusión é que Castelán é dona do 100% de Castela e do 50% de Galiza, Galego ten só o 50% de Galiza pero é só usufructuario mentres as dúas casas están a nome de Castelán. Cando Galego pide ser dono ao 50% de Galiza, constando ambos nos documentos, Castelán evita a discusión e alega que só el pode contar nos documentos porque cambialo sería moi caro e causaría moitos problemas. Olvidábaseme dicir que a familia de Castelán alega á liberdade para que el viva en Galiza, posto que xa que estivo tantos anos, ten dereito a estar vivindo onde vivía.
Ese é o problema actual do galego, saíndo da fábula, non é obrigatorio no territorio do que se considera propio, mentres o castelán é obrigatorio en todo o seu territorio, incluído os bilingües. Tén un usufructo, a duras penas, pero a posesión tena o castelán e cando nós pedimos a igualdade plena entre as dúas línguas dinnos que iso non pode ser posto que ataca á liberdade. Tamén sucede que os mesmos que defenden o castelán impiden que poñamos unha inmersión lingüística en galego para que este recupere o seu estatus e tamén queren impedir que supere o 50% das materias na escola, algúns queren que nin sequera as troncais se dean en galego porque vai en contra da liberdade dos pais. Gustaríame dicirlle a esta xente que se sente atacada pola suposta imposición teórica do galego, na práctica poucas veces se chegou a levar a cabo, que a Carta Europea das Linguas Rexionais ou Minoritarias di no seu artigo 7.2: “A adopción de medidas especiais en favor das linguas rexionais ou minoritarias, destinadas a promover unha igualdade entre os falantes destas linguas e o resto da poboación ou tendentes a ter en conta as súas situacións particulares, non está considerado como un acto de discriminación para os falantes das linguas máis estendidas.”"

Esta fábula a publicou o amigo Natxo Kogito na liga expert e, ven de perlas despois dos insultos de Puta Diez hacia o nosso pobo onte á noite en CNN+.

Fonte orixinal: http://galizamonolingue.blogaliza.org/2010/02/23/